فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 5، شماره 4، زمستان 91 ، شماره پی در پی 18

بررسی آثار ثنایی مشهدی با تکیه بر جنبه های سبک شناسی

صفحه (0 - 0)
محمود مدبری،خورشید قنبری ننیز
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
خواجه حسین بن غیاث الدین محمد مشهدی متخلص به ثنایی(متوفی 996 ﻫ .ق) از قصیده سرایان برجستۀ قرن دهم هجری است . وی بخشی از دوران زندگی خود را در ایران و بخش دیگر را در هند گذرانده است. خواجه حسین شاعر عصری است که شعر فارسی در حال گذر از دوره ای به دورۀ دیگر است ازاین رو برخی از پژوهشگران او را از شعرایی میدانند که در تغییر سبک تأثیری بسزا داشته است. ازثنایی مشهدی دیوان، اسکندر نامه، ساقی نامه و نامه ای در درست است که هیچکدام به چاپ نرسیده است. این مقاله ضمن مروری بر آثار ثنایی به بررسی ویژگیهای سبک شناسی زبانی و ادبی شعر وی پرداخته و با توجه به شعر معاصران او تأثیر ثنایی را در تغییر سبک از عراقی به هندی مورد بررسی قرار داده است .

کلمات کلیدی
ثنایی مشهدی , شعر فارسی , سبک هندی